Hemotrofik Mycoplasmosis (Hemobartonellosis)

Hemotrofik Mikoplazmozis (Hemoplazmoz)
Hemotropik mikoplazmalar, eritrositlerin yüzeyine yapışan ve büyüyen duvarsız bakteriyel organizmalardır. Bunlar gram-negatif, zorunlu eritrositer mikroorganizma ve non-acid-fast ve sayısız girişime rağmen in vitro kültür çalışmaları başarısız olmuştur. Bu episelüler organizmalar uzun yıllar Haemobartonella ve Eperythrozoon cinslerinde riketsiya olarak sınıflandırıldı; bununla birlikte, 16S rRNA’nın (ribozomal RNA) 20,58,70 ve Ribonükleaz (RNaz) P RNA genlerinin sekanslanmasından elde edilen sonuçlar bunların mikoplazmalar olduğunu gösterir.Eritrositlere bağlanan bu benzersiz mikoplazmaları tanımlamak için “haemo-” (örn., Mycoplasma haemofelis) önekini içerir. Hemoplazmalar, bu hemotropik mikoplazmalar için genel bir isim olarak önerilmiştir. Hemotropik mikoplazmalar DNA ve RNA içerir ve ikili fisyon ile çoğalır. Çubuk şeklinde, küresel veya halka şeklinde olabilirler ve tek tek veya kırmızı kan hücresinde zincirler şeklinde bulunurlar.

Bakteri eritrosit yüzeyine tutunarak mononükleer fagositer sistem tarafından ekstravasküler olarak eritrosit yıkımına ve hücre membranına zarar verip osmotik frajiliteyi arttırarak intravasküler hemolize neden olur. Etken kene ve pire ile bulaşır.

Genç kedilerde en sık görülen akut hastalık, yetişkinlerde en sık görülen kronik formdur. Kedilerde erkeklerde daha yaygındır. Splenektomi yapılan köpeklerde akut hastalık, splenektomi olmayan köpeklerde kronik olarak görülür.

Klinik Bulgu
Kedi:

Hemoplazma enfeksiyonunun klinik bulguları değişkendir ve ilgili türlere bağlıdır. Ek olarak, enfeksiyonun akut veya kronik olup olmadığı ve eş zamanlı bir hastalık süreci veya stres olup olmadığı klinik belirtilerin şiddetini etkileyebilir. Yüksek ateş (akut dönemdeki sadece% 50), depresyon, zayıflık, anoreksiya, anemi, soluk mukoza zarları, splenomegali ve (bazen) ikterus görülebilir.
Akut M. hemofelis enfeksiyonunun aksine, subklinik enfeksiyonları olan kedilerde az sayıda klinik belirti ve anemi varsa, hafiftir. Akut hemotropik mikoplazmozis her yaştan kedilerde görülür. Enfekte kediler arasında, genç yaştakilerin M. haemofelis ile klinik hastalık gösterme olasılığı daha yüksektir. Birçok çalışma erişkin erkeklerde insidansının artmış olduğunu bildirmiş ve bunların daha fazla dolaşma ile ilişkilendirilmiş ve M. haemofelis ile enfekte olmuş kedilere daha fazla maruz kalmasına neden olmuştur. Kedilerde hemotropik mikoplazmoz genellikle bireysel kedilerin bir hastalığıdır, ancak çok kalabalık populasyonda çoklu enfeksiyonlar bildirilmiştir.
Şiddetli anemisi olan akut enfekte hasta kedilerde en sık görülen klinik bulgular taşipne, depresyon, halsizlik, iştahsızlık, kilo kaybı, soluk mukoza zarları ve dehidratasyondur. Ekstravazal kırmızı hücre yıkımı ve muhtemelen ekstramedüller hematopoezis ile ilişkili olarak splenomegali de bildirilmiştir. Sadece eritrosit tahribatı şiddetli ve hızlı gelişirse ikterus görülür. Daha önce de belirtildiği gibi klinik belirtiler hastalığın evresine ve aneminin geliştiği hıza bağlıdır. Anemi yavaş yavaş gelişirse, kedide kilo kaybı gözlenebilir, ancak halsiz değildir. Buna karşılık, parazitemi ile birlikte hastalığın erken dönemlerinde meydana gelen HCT’deki hızlı bir düşüş, hafif kilo kaybına neden olur, ancak belirgin zihinsel depresyon ve diğer anemi klinik belirtilere neden olabilir. Rektal sıcaklık genellikle, hastalığın akut fazı boyunca, zamanın yaklaşık% 50’sinde arttırıldığı zaman normaldir. Bazı raporlar kedilerde eşzamanlı FIV enfeksiyonun varlığı veya glukokortikoidlerin uygulanması klinik belirtileri kötüleştirdiğini ileri sürmektedir.

Köpekler
M. haemocanis enfekte olmuş köpeklerde klinik bulgular nadiren görülür. “Deneysel olarak M. haemocanis ile enfekte olmuş splenektomi edilen köpekler kansızlaşırlar ve anemi ilerledikçe soluk mukoz membranlar geliştirirler, ancak genellikle normal rektal sıcaklık ve iştah gösterirler. Lenfoid neoplazili splenektomi yapılan bir köpek kanındaki M. haematoparvum’un tespit edilmesinin 1 haftasında ciddi bir rejeneratif anemi gelişmiştir. Bununla birlikte, bu tek vaka raporunda hemoplazmanın lenfoid neoplazm ve / veya immünsüpresif ilaç tedavisine karşı anemi ve klinik belirtilerin önemi bilinmemektedir.

Tanı:
–Hemolitik anemi, Anizositozis, Hipokromazi, Monositozis, Poikilositozis, Polikromazi, Sferositozis.
-ALT, AST artar, Hemoglobinemi, Hiperbilirubinemi, Hipoglisemi nadir görülür.
-Biliribinüri
-Kanda otoaglütinasyon görülür.
-Kan frotisinde Hemobartinellalar görülür.

Eritrositlerle İlişkili Enfeksiyöz Etkenler

Tedavi:
– Doksisiklin (5 mg / kg PO q12h), tetrasiklin (20 mg / kg PO q8h) veya oksitetrasiklin (20 mg / kg PO q8h) en az 3 hafta ve enfeksiyon eliminasyonu için 6 haftaya kadar verilmelidir.
-Enrofloksasinin (5-10 mg / kg PO q24h) kedilerde etkili olabileceğini göstermektedir.
-Şiddetli anemik hayvanlara prednizolon (1–2 mg / kg PO q12h) gibi glukokortikoidler verilebilir; PCV arttıkça dozu giderek azaltın.