Sistemik Aspergillus
Aspergillus spp. (genellikle A. terreus veya A. deflectus) ‘nin neden olduğu fırsatçı mantar enfeksiyonu; çevre, toprak, saman, çim kupürleri, ot ve saman içinde çok sayıda spor oluşturur .
Sistemik aspergillozis, nazal aspergillozis tedavisinden 6 ay sonra fungal osteomyelit gelişen bir köpeğin raporunu ortaya koysa da, hastalığın nasal aspergillozis’le ilişkili görünmemektedir.
Bulaşma yolu kesin olarak belirlenmemiş, ancak muhtemelen hematojen yayılımla birlikte solunum yolu veya gastrointestinal yolla gerçekleştirilmiştir.
En yaygın olarak intervertebral diskler, kemikler, torasik lenf düğümleri, akciğer ve böbreği etkiler. Sadece solunum sistemini (bronkopulmoner) veya sadece nadiren, kornea veya kulak kanalını etkileyebilir.
Klinik Bulgular
Köpekler
İlk bulaşma sırasında genellikle ölümcül hastalığı olan akut veya birkaç ay boyunca yavaş gelişebilir.
- Lameness (topallık ) – mantar osteomiyeliti, fistül traktları.
- Nörolojik-fungal disospondilit paraparezi, paraplejiye, omurga ağrısına neden olur.
- Merkezi belirtiler — vestibüler işaretler, nöbetler, hemiparez, mental donukluk, ataksi, görme bozukluğu, dönme hastalığı
- Böbrek tutulumu – poliüri / polidipsi, hematüri.
- Solunum – öksürük, hemoptizi, artan solunum güçlüğü.
- Üreme-pyometra.
- Kardiyak-perikardit, aritmiler.
- Gastrointestinal – abdominal distansiyon, anoreksiya.
- Oküler – üveit, koryoretinit, hifema, panopthalmitis.
- Spesifik olmayan – ateş, kilo kaybı, halsizlik, kusma ve lenfadenopati.
-
Göz ve burun çevresinde inflamasyon, depigmentasyon, ülserasyon ve kabuklanma
-
Kutanöz nodüller ve ülserler
Kediler - Genellikle nonspesifik işaretler (örneğin, uyuşukluk, depresyon, kusma ve ishal).
- Oküler-exophthalmos.
NEDEN VE RİSK FAKTÖRLERİ
Aspergillus türleri, en yaygın olarak A. terreus veya A. deflectus, A. fumigates, A. niger, A. flavipes ve A. alabamensis dir. A. felis’in kısa süre önce kedilerde fungal rinosinüzite, köpeklerde yayılmış hastalığa ve insanlarda pulmoner aspergilloza neden olduğu bildirilmiştir.
Alman çobanları ve bağışıklık sistemini baskılayan hayvanlar daha yüksek risk altındadır.
Kediler – FIP, FePLV, FeLV, FIV, diabetes mellitus ve immünsüpresan kullanımı ile ilişkilidir.
TEŞHİS
CBC / BİYOKİMYA / idrar analizi
Nonspesifik.
Köpekler – eozinofili ve monositoz ile olgun nötrofilik lökositoz. Üçte biri normositik, normokromik nonregenerative anemiye sahiptir. Kediler – nonrejeneratif anemi ve lökopeni olabilir.
Biyokimya – yüksek globulinler, ALP, ALT, amilaz, kreatinin, fosfat, BUN ve kalsiyum.
İdrar tahlili – sedimentte izosenüri, hematüri, piyüri ve olası fungal hifeleri görebilir; fungal hiflerin saptanması, Diff-Quick ile boyandιrιlabilir (45◦’de hiphae dalı ve mor leke).
DİĞER LABORATUVAR TESTLERİ
Teşhis yöntemleri şunları içerir: sitoloji, kültür ve histopatoloji.
Normal olarak steril vücut sıvıları ve dokularından, örneğin, idrar, kemik, CSF, kan, lenf düğümü, plevral efüzyonlar, intervertebral disk aspiratları, böbrek, dalaktan mantar kültürüyle kesin teşhis. İdrar kültürü köpeklerin yaklaşık% 50’sinde pozitiftir.
Sabouraud’un dekstroz agarındaki kültür (5-7 gün gerektirir) üremesi.
Antikor serolojisi (agar jel immünodifüzyon ve ELISA) tanıyı destekler ancak dissemine aspergilloz tanısı için duyarsızdır.
Kediler — FeLV ve FIV için test edin.
GÖRÜNTÜLEME
Radyografik Bulgular
– Omurga; kemik kenarları lizizi, kemik içi intervertebral köprüleme ve disospondilitı; vertebral kemiklerde üreme ve/ veya yıkımlanmalar
– Uzun kemiklerin diyafiz bölgesinin osteomiyelitine tipik olarak kemik proliferasyonu, lizis ve periosteal reaksiyon.
– Pulmoner tutulum nadir, trakeobronşiyal lenf nodları, pleural efüzyon; sternal kemikte üreme ve/ veya yıkımlanmalar. Kronik pulmoner lokalizasyonla köpeklerde pulmoner kaviter lezyonlar.
TEDAVİ
KÖPEKLER
– Tedavi nadiren işe yarar ; ağır hasta köpeklerin kötü prognoza sahip oldukları kabul edilmektedir. Klinik belirtilerin ilerlemesini durdurabilir.
– Sıvı tedavisi – böbrek yetmezliği ve azotemi derecesi ile gösterilir.
– Pulmoner lobektomi ve bunu takip eden sistemik antifungaller, yayılmayan kaviter lezyonları olan köpeklerde başarılı olmuştur.
KEDİLER
Yaygın – Muhtemelen tedavi etmek zordur; sınırlı veri.
İLAÇLAR
– Kombinasyon itrakonazol ve amfoterisin B kullanılabilir.
– Monoterapi olarak itrakonazol az sayıda köpekte uzun süreli rahatlama sağladı.
– Yeni triazoller: vorikonazol, posakonazol ve ravokonazol, Aspergillus’a karşı aktiviteye sahiptir. Vorikonazol veya posakonazol ile tedavi edilen bazı köpekler, aylarca aspergillus etkilerini hafifletti.
-Aspergillus spp. Flukonazole dayanıklıdır.
OLASI KONTRENDİKASYONLARI
-Amfoterisin B – önceden var olan renal yetmezlik olan köpeklerde kontrendikedir; Amfoterisin B lipit kompleksi nefrotoksisiteyi önemli ölçüde azaltmıştır.
– Oral azoller – bulantı, aralıklı anoreksiya, karaciğer enzim artışına neden olabilir.
– Azollerle midazolam kullanımından kaçının – insanlarda görülen ölümcül ilaç reaksiyonları.