Anaerobik Enfeksiyon

Anaerobik bakteriler (yani, az oksijen kullanan bakteriler), normal floranın, özellikle mukozal yüzeylerin büyük bir kısmını içerir.
Gram pozitif veya Gram negatif kok veya çubuk olabilir.
En yaygın cinsler – Bacteroides, Fusobacterium, Actinomyces, Propionibacterium, Peptostreptococcus (enterik Streptococcus), Porphyromonas ve Clostridium.
Anaerobik enfeksiyonların çoğu polimikrobiyaldir ve fakültatif anaeroblar veya aerobik bakteriler (özellikle E. coli) ile karıştırılmış en az iki farklı anaerobe türü içerir.
Bireysel organizmalar, oksijen maruziyetine dayanma potansiyeline göre değişir.
Tüm vücut sistemleri anaerobik enfeksiyon için potansiyel risk altındadır.
Klinik Bulgular
– Yara veya eksüdatif akıntı ile ilişkili kötü bir koku, beklendiği gibi iyileşmeyen yaralar veya derin apselerde, şiddetli diş hastalığı, peritonit, pyothorax veya pyometra anaerob  mikroorganizma bulunabilir.
– Predispozan faktörler – immünosupresyon, ısırık yaraları, diş hastalıkları, açık kırıklar, abdominal cerrahi ve yabancı cisimler.
– Genellikle vücudun normal florasından kaynaklanır; Koruyucu bariyerlerin bozulması, bakteriyel istilayı mümkün kılar.

TEŞHİS
AYIRICI TANI
– Uygun medikal tedaviye cevap vermeyen yaralar – aerobik kültürler negatif ise,  anaerobik organizmalar şüphelidir.
– İyileşmeyen yaralara sahip kediler – FeLV ve FIV için test edin.
– Orta yaşlı ve yaşlı hayvanlar – tümör invazyonu (mesela gastrointestinal kanalda).
CBC / BİYOKİMYA / idrar analizi
– Nötrofilik lökositoz ve monositoz yaygındır.
– Biyokimyasal anormallikler spesifik organ tutulumuna bağlıdır.
– Lökositoz, hipoglisemi, artmış ALP ve hipoalbüminemi ile önerilen enfeksiyonun sistemik yayılımı.
DİĞER LABORATUVAR TESTLERİ
-Anaerobik bakterilerin kültürü, örnek alırken oluşan hatalardan dolayı genellikle yetersiz kalmaktadır.
– Örnek toplanmadan önce uygun ortam ve kaplar hazır olmalıdır; teşhis laboratuarlarından bilgi alınabilir.
– Örnekler gönderilmeden önce soğutulmamalıdır.
– Kültür için uygun numuneler arasında sıvı (ör., Plevral, peritonal, vb.) Veya doku olabilir.

Tedavi
Antibiyotik seçimi – anaerobları ayırma zorluğu ve kültür sonuçlarının geri dönüşünün gecikmesi nedeniyle büyük ölçüde ampirik tedavi uygulanır,
Klavulanatlı amoksisilin — birçok durumda, tercih edilen antibiyotik olarak kabul edilir;
Sefoksitin – anaeroblara karşı güvenilir aktivite gösteren bir sefalosporin.
Klindamisin — özellikle solunum yolu enfeksiyonları için yararlı olabilir.
Kloramfenikol – iyi doku penetrasyonuna sahip ancak bakteriyostatikdir ve özellikle kedilerde yan etkileri vardır.
Metronidazol —  anaeroblara (Actinomyces hariç) karşı faydalıdır.
– Aminoglikozidler – eşit olarak etkisizdir.
– Trimethoprim-sulfa kombinasyonları – etkisizdir.
– Kinolonlar – Yeni geniş spektrumlu kinolonlar anaeroblara (örn. pradofloksasin) karşı aktiviteye sahip olsa da, rutin olarak etkisizdir.