Tiamin
Thiamine HCl
Vitamin B1
B vitamin
Kullanımları / Endikasyonları
Tiamin, tiamin eksikliği durumlarının tedavisinde veya önlenmesinde endikedir. Tiamin eksikliğinin klinik belirtileri gastrointestinal (anoreksiya, tükürüklenme), nöromüsküler / CNS bulguları (ataksi, nöbetler, refleks kaybı) veya kardiyak etkiler (bradikardi veya taşiaritmiler) olarak ortaya çıkabilir.
Kurşun zehirlenmesi ve etilen glikol toksisitesinde yardımcı tedavide kullanılmıştır.
Farmakoloji / Eylemler
Tiamin, karbonhidrat metabolizmasında kullanılan bir bileşik (tiyamin difosfat / tiamin pirofosfat) oluşturmak üzere adenosin trifosfat (ATP) ile birleşir, ancak kan glukoz konsantrasyonlarını etkilemez.
Tiaminin eksikliği, kırmızı kan hücrelerinde transketolaz aktivitesini azalmasına ve kan konsantrasyonlarında pirüvik asit artmasına neden olur. Tiamin trifosfat olmaksızın pirüvik asit asetil-CoA’ya dönüştürülmez; Anaerobik glikoliz üreten laktik asit ile NADH sonuçları azalır. Laktik asit üretimi, pirüvik asit dönüşümüne bağlı olarak daha da artmaktadır; laktik asidoz oluşabilir.
Farmakokinetik
Tiamin GI sistemden emilir ve karaciğer tarafından metabolize edilir. Eliminasyon renal yolla, ilacın büyük kısmı metabolit olarak elimine edilir.
Kontrendikasyonlar / Önlemler / Uyarılar
Tiamin enjeksiyonu veya herhangi bir bileşenine karşı aşırı duyarlı olan hayvanlarda kontrendikedir.
Yan etkiler
Bu ajan enjekte edildikten sonra aşırı duyarlılık reaksiyonları meydana gelebilir. IM enjeksiyonundan sonra bazı hassasiyet veya kas ağrısı olabilir.
Doz aşımı / Akut Toksisite
Laboratuvar hayvanlarında çok büyük miktarda tiyamin dozu nöromüsküler veya gangliyon blokajı ile ilişkilendirilmiştir, ancak klinik önemi bilinmemektedir. Masif dozlarda hipotansiyon ve solunum depresyonu görülebilir. Ölümcül doz 350 mg / kg olarak bildirilmiştir. Genellikle, çoğu aşırı dozda tedaviye gerek yoktur.
İlaç etkileşimleri
-Nöromüsküler bloke edici ajanlar: Tiamin, nöromüsküler bloke edici ajanların aktivitesini artırabilir; klinik önemi bilinmiyor
Dozaj
Köpeklerde, her zamanki doz, ağızdan, deri altından veya kas içinden her 24 saatte bir 1 -2 mg / kg ‘dır.
Kedilerde, olağan doz, ağızdan, deri altından veya kas içinden her 24 saatte bir 2- 4 mg / kg arasındadır.
Kedilerde, olağan doz, ağızdan, deri altından veya kas içinden her 24 saatte bir 2- 4 mg / kg arasındadır.